Teologicznym ukoronowaniem czasu Wielkiego Postu i Wielkiego Tygodnia są święte dni zwane Triduum Paschalne. Wielki Czwartek – ustanowienie sakramentu Eucharystii i kapłaństwa. To dzień, w którym ukazany jest dramat Piotra w słowach ” nie znam Go” i rozpacz Judasza odrzucającego Boże miłosierdzie. Wielki piątek – dzień męki i śmierci Syna Bożego, który zawarł w stwierdzeniu „wykonało się” odwieczny plan zbawienia człowieka po grzechu pierworodnym. Wielka Sobota – cisza i modlitwa w obliczu opieczętowanego grobu. Zaś wieczór jest zawsze wspólnym paschalnym przejściem ze śmierci do życia, z grzechu do łaski; ze zła do dobra. To czas światła, które rozświeca mroki tego świata i ludzkiego życia. Płonący Paschał jest Chrystusem Zwycięzcą nad śmiercią, szatanem i grzechem. Znakiem żyjącego Boga, który zaprasza, by pójść za odwieczną światłością i odkryć piękno świata oraz swoje powołanie świetle pustego grobu.